اردیبهشت
فرشته ای در آیین زرتشت که از سوی اهورامزدا مامور شد تا در زمین نگهبان آتش باشداردیبهشت
فرشته ای در آیین زرتشت که از سوی اهورامزدا مامور شد تا در زمین نگهبان آتش باشد
جوابیه
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشـم سمرقند و بخــارا را
اگر آن تــرک شـــــیرازی به دســت آرد دل ما را
به خال هندویش بخشــم سر و دســت و تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد ز ملک خویش می بخشد
نه چون حــافظ که می بخشـد سمرقند و بخــارا را
اگـر آن تــرک شــــــیـرازی بـه دســت آرد دل مـا را
به خــال هنــدویـش بـــخشــم تـمـام روح و اجــزاء را
هر آنــکس چیز می بخشــد بســی مردانـه می بخشــد
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دســت و تن و پا را به خــاک گــور می بخشند
نه بر آن تــرک شــــیرازی که شور افکـنده دل ها را
زندگی یک بازی است و ما همه بازیگران این بازی بزرگ .
زندگی بازی سرنوشت است ، سرنوشتی که خود می توانیم هرآنگونه که می خواهیم آن را رقم بزنیم .
و بازی زندگی آدمی خالی است و بی معنا ، اگر در آن کسی جز خودش حضور نداشته باشد ؛ پس به ناچار می آید
و از میان آدمیان کسانی را هم بازی خود می کند ...
شاید فقط از روی غرور
شاید به خاطر خودخواهی
شاید برای فرار از تنهایی
و شاید ...
هزاران شاید هست
و تو مرا به کدامین دلیل در این بازی کشاندی ؟
آری تو !
و حالا هر شب کابوس روزی را می بینم که می گویی تو لیاقت هم بازی بودن مرا نداری .
سایه هایی از دور ،
مثل تنهایی آب ،
مثل آواز خدا پیداست .
یاد من باشد تنهاهستم
ماه بالای سر تنهایی است .
سهراب سپهری
کاش ...
کاش پروانه شدن آسان بود ؛
کاش معنای صداقت تپش قلب مرا می آزرد ؛
کاش آن روز که یک عاشق سرگشته از این کوچه تردید گذر کرد من به او می گفتم که در این عشق فقط سوختن است ؛
کاش آن روز که من خواب تو را می دیدم تو در آن خواب به من می گفتی که به امید تو من باز به فردا نروم ؛
کاش یک قلب پر از حسرت فردا و پر از غربت دنیا همه هدیه این زندگی سرد نبود ؛
کاش گرمای دلی بود که امید نفس های تن خسته از این درد شود ؛
کاش باشد که کسی دل ببندد به صداقت و وفاداری او قصه شود ؛
کاش آن روز که من خواهم رفت کسی از روی صداقت دل تنگش به سراغم آید .
ü کاری کن که توی دل همه باشی ولی اجازه نده بیشتر از یک نفر توی دلت باشه .
ü به همه لبخند بزن اما فقط با یک نفر بخند .
من که امروز به کودکی که شاد می دود ، لبخند میزنم ؛
من که امروز ، صبح های پاییز ،
فکر می کنم هنوز هم دنیا زیباست ؛
من که امروز شاید بتوان گفت زنده ام ؛
به امید کسی زنده ام که شاید اگر نمی آمد
امروز حتی نفس هایم به شماره افتاده بودند .
نمی دانم خوب شد آمد یا ای کاش نمی آمد !
شب
اگر این ظلمــت است و جانــشینــش روشنی است
مرگ ظلمت را نمی خواهم که شب ها دیدنی است
دانــــی که سپیده دم خروس سحــری
هر لحظه چرا همی کند نوحه گــری
یعنـــــی که نمودند در آیینــــــه صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری
حکیم عمر خیام نیشابوری
همیشه در دنیای من وجود کسی که بتواند مرا عاشق خودش کند دروغ بود .
همیشه در دنیای من دروغ بود که روزی بتوانم بی چون و چرا به کسی دل ببندم .
همیشه در دنیای من دروغ بود که در این زمین خاکی کسی باشد که بتوانم به او اعتماد کنم .
اما تو آمدی و مرا عاشق خودت کردی ،
من بی چون و چرا به تو دل بستم
و بیش از خودم به تو اعتماد کردم .
پس تو دروغ دنیای منی .
در انتهای دنیا سنجش ما بر این اساس خواهد بود که ...
... من تشنه بودم و تو مرا سیراب کردی ،
... من عریان بودم و تو مرا پوشاندی ،
... من بی خانمان بودم و تو مرا اسکان دادی ،
تشنه نه فقط تشنه آب بلکه تشنه محبت ،
عریان نه فقط از برای لباس بلکه از برای عزت و احترام ،
بی خانمان نه برای خانه ای از خشت بلکه برای خروج از عوالم انسانی ،
بنابراین :
جسور باش ، عشق بورز
و بپذیر .
مادر ترزا